die erste tagen

Dagdag.

Bent u een pantserbaas?
Nee: ga door naar stap 1.1
Ja: ga door naar stap 1.2 onderaan dit bericht

1.1 Hier dan na een weekje de designer uit te hebben gehangen in Wenen de eerste update vanuit mn mansion in Oostenrijk.

Vrijdag 3 maart 07.30 vertrok de caravaan richting het zuid-oosten, en na 10 uur, 189 bordjes Ausfahrt en evenzoveel pufjes later kwamen we aan in Vienna. Na vervolgens 2 uur rond, of beter gezegd rondjes, te hebben gereden door straten die in het donker toch wel erg veel opelkaar lijken werd ook het daadwerkelijke einddoel van de reis gevonden....Wolfganggasse 32. Er stond een ontvangstcommitee van vrouwen klaar om deze goden uit het hoge noorden te ontvangen, en er was zelfs een maaltijdje bereid die wel in goede aarde viel na de worstebroodjes van de c-mille die toch wel heel veel droog brood zijn met weinig worst....
Er werd nog wat “geouwehoerd” over de verschillen tussen Nederland en Oostenrijk, standaard maar blijft leuk natuurlijk, maar uiteindelijk crashten we toch behoorlijk hard in ons bedje, wat voor wat knusse momentjes zorgde binnen mijn “fellowship”, waarover ik mij verder niet uitlaat.

Ik inmiddels als inwoner van Wenen had de voorkeur voor het betere uitslaap-werk, ware het niet dat er zich 2 touristen op mijn kamer bevonden die stonden te popelen om elke kerk, cathedraal, konditorei en andere Weense schoonheden of schone te beklimmen.
Zaterdag was dus vooral een dag van kilometers vreten. Gelukkig hadden zich 2 dames aan mijn fellowship toegevoegd die het subway-systeem kenden als hun broekzak, dus deze kilometers werden vooral afgelegd per metro, of u-bahn. De eerste Wiener-melange en apfelstrudels werden baas gemaakt, en zelfs de operah is al even kort gepasseerd. ’s Avonds zijn we op aanraden van een van de dames op pad gegaan richting een eettentje waar we, natuurlijk, alle 3 een goede pul bier en een wienerschnitzel bestelden.......gelukkig zat er bier bij, anders kregen we hem niet weggespoeld, zo droog.
Maar goed, we hebben wel Wienerschnitzel gehad! :s
Na nog een paar “goede gesprekken” en wat geelgoud vocht zijn we vertrokken richting de eerste de beste tent...wat een veel te hippe cocktailbar bleek te zijn. De kamikazes, mojito’s, lady killers en SWIMMINGPOOLS(!) vlogen ons al snel om de oren, en wisten binnen no-time het hoogste puntje in ons hoofd te vinden. De 2 touristi, en ik eigenlijk ook wel, waren zeer onder de indruk van een zekere Weense dame, maar zodra die haar belabberde danskwaliteiten vertoonde op de dancefloor besloten we nog even snel een B52 weg te hakken en af te taaien. (voor mn familie: we besloten nog een drankje te nuttigen en naar huis te gaan)

De volgende dag waren we allemaal enigszins duf / brakjes, maar dat mocht de pret niet drukken voor de 2 touristi die zich vreemd genoeg ook deze ochtend weer op mijn kamer bevonden. Vooral John, hey wat grappig zo heette onze safari-gids in Kenya ook, leek het wel te zien zitten en nam het voortouw. De keizerlijke residence werd bezocht wat toch stiekem wel erg mooi was, maar daarna begon de pret. De dames waren ditmaal namelijk wel zo slim om uit te slapen en lieten deze dag site-seeing aan zich voorbij gaan, en dus waren we op onze eigen navigatie-kunsten aangewezen, of beter gezegd die van John. Als ware hickers, want trams en metros “zijn voor mietjes”, begaven we ons per benenwagen richting “die grote groene vlek” op de kaart, daar moest het namelijk wel “vet” zijn! Na een half uur lopen werden ons echter 2 dingen zeer duidelijk; ten eerste dat alles op de kaart een stuk dichter bijelkaar lijkt te liggen, maar ten tweede, en zeker niet minder belangrijk, ons “vette groene doel” bleek zich binnen een ommuurd territorium te bevinden waar zij als simpele touristen, en ik als Ween, niet in mochten.....top!
Aan het eind van de dag toen het begon de schemeren zijn we nog even het Belvedere gaan bezichtigen...dit leek toch wel erg veel op de keizerlijke residence die we aan het begin van de dag hadden gezien, en uiteindelijk hebben we het ontwerpbureau waar ik de volgende ochtend om half negen werd verwachtook nog even opgezocht.
Eenmaal thuis werd John nog even geintroduceerd in de wondere wereld die poker heet, maar toen was de zondag toch ook echt voorbij, en stond een weekje de arbeider uithangen wel heel hard op de deur te bonzen.....

De volgende ochtend ging om kwart voor 7 het wekkertje, want..ik dacht om half 9 aanwezig te moeten zijn bij GP-designpartners. Toen ik netjes om 8.25 uur bij het bureau aankwam was de deur uiteraard geschlossen. Ach 5 minuutjes wachten is niet erg..........35 daarentegen. Het blijkt dus zo te zijn dat de ‘creative branche’ hier zo ergens tussen 9 en half 10 begint, met een bakkie uiteraard. Op zich geen slecht nieuws natuurlijk, maar op dat moment baalde ik er behoorlijk van.

Goed, ik werd even kort rondgeleid door het bureau, dat er erg gelikt en lichtelijk chaotisch uitziet. Ik moest me werkelijk een weg banen tussen alle veel te bekende designer stoeltjes, bankjes, tafeltjes, theekopjes, suikerpotten, lampen en citruspersen door. Eenmaal in de industrial designershoek aangekomen werd mij de opdracht gegeven een controller te ontwerpen voor PHILIPS. Het is een vrij open opdracht, en het denken in vernieuwende concept-oplossingen wordt dan ook zeer sterk aangemoedigt. Ik was echter nog redelijk geratbraakt van het weekend, en die creatieve uitspatting liet dan ook nog wel 24 uurtjes op zich wachten. De normale werkdag duurt er tot ongeveer half 7, dus ook voor mij.....ik vond de colleges tot half 6 altijd al lang!

De volgende dagen waren een stuk relaxter, ik kon wat langer blijven stinken in mn bed, en ik begon een ‘grip op de zaak’ te krijgen. Digitale tekentablets hebben ze er niet, en dus was ik even helemaal ‘de man’ toen ik mn kunstjes ging doen op mijn Wacom, lekker!

Het team ontwerpers bestaat uit een viertal kale gasten met een hippe zwarte dik-montuur bril en zijn stuk voor stuk aardige kerels. Ook ziten er twee spaghetti-vreters in de groep, tenminste zoe noemen de oostenrijkers ze... 1 van de twee komt uit een plaats waar de Mille Miglia (owww mille miglia crew 2006!!) langs voert, en hij heeft me al uitgenodigt er binnenkort een keer heen te gaan.


Vrijdagavond ben ik met mn huisgenootje en wat kakelende, maar wel aardige vriendinnen van haar het nachtleven van Wenen in gedoken, wat erg leuk is. De discotheek waar we waren zou in Nederland als monument op de lijst staan en enkel worden gebruikt als flitskast voor de Japanse Kodak-touristen, maar die Oostenrijkers zijn daar gelukkig niet zo van. Nee zij gooien er een dikke geluidsinstallatie, veel licht en veel mensen in en noemen het een danscafe...
Overigens, voor de mensen uit Delft die wellicht nog langs willen komen, verhouding man / vrouw : 40 / 60 

Vanavond staat er een bal op het programma, waar ik heen ga met mn huisgenootje. Wat dat huisgenootje betreft ben ik trouwens ook weer met mn neus in de boter gevallen. Ze organiseert namelijk kneiter veel met haar organistatie waar ze voor werkt, waaronder dit van vrijdagavond......dit betekent gratis entree en zeer goedkoop drinken.

Zo, dat was het wel zo een beetje.

1.2 Ha gasten. Alles gaat goed. Leuk werk, leuke stad en leuke mensen. Nog niet geregeld.

Groeten
Peter